FILOLOGIA ANGIELSKA, CZYLI INWESTYCJA W PRZYSZŁOŚĆ

Kiedy zdecydowała Pani, że chce wykładać, pracować ze studentami? 

– Zawsze chciałam pisać o literaturze. Po to zrobiłam doktorat. Potem poprowadziłam kurs na temat twórczości Nabokova w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW. Jeśli studentów interesowała ta tematyka, zapisywali się. Ten kurs pokazał mi, że chcę uczyć, że to jest moje, że chcę w tym zostać. Nigdy już nie miałam możliwości, żeby skupić się tylko na Nabokovie, natomiast jego twórczość zawsze gdzieś się pojawia na moich zajęciach. Nabokov jest takim pisarzem, od którego nie da się uciec, to jest obsesja. Jeśli ktoś się zajmuje Nabokovem – to jest na zawsze. 

Dlaczego właśnie Nabokov – autor słynnej „Lolity” tak Panią fascynuje? 

– Przyciągnął mnie jego niesamowicie bogaty i obrazowy język. Czytałam go najpierw po rosyjsku. To był pierwszy pisarz, który zmusił mnie, aby zobaczyć świat tak bardzo szczegółowo stworzony, że chciało się go oglądać przez lupę. Kiedy wróciłam do Nabokova po latach, głęboko zaintrygowały mnie podejmowane przez niego wątki – nostalgiczna pamięć, która tworzy, a nie odtwarza świat, unikalność i ulotność każdej chwili istnienia, uwikłanie istoty ludzkiej w czasie i przestrzeni, problemy autorskiej dominacji i wolności, pytanie o istnienie wzoru narzuconego z góry, w ludzkim życiu. A potem odkryłam, jak wielopoziomowe są te teksty. Chociaż w krytyce można przeczytać, że Nabokov to autor apodyktyczny, dyktator w swoim świecie – sam też tak żartem o sobie pisał – jest to jednak literatura całkowicie otwarta dla interpretacji, wręcz zapraszająca czytelnika, by został detektywem, szukającym ukrytych znaczeń. Nigdy nie mam poczucia, że już znam tę czy inną powieść – jest to wciąż niezbadany teren, do którego chce się wracać. 

Filologia angielska to jednak nie tylko studiowanie literatury, ale nauka języka. Czy są nowe metody nauczania? 

– Teraz na anglistyce zrezygnowaliśmy z klasycznych wykładów. Dziś często robi się kurs oparty na projekcie. Idealnie jest, gdy ten projekt ma zastosowanie w świecie realnym i możemy razem ze studentami opracować dokumenty. Gramatyka jest u nas praktyczna – przez 6 semestrów, ale nie zasady ogólne, lecz cały czas ćwiczenie. Wykorzystujemy multimedia. Uczymy studentów słuchania, ale w taki sposób, by od razu wyciągali informacje, segregowali je i organizowali w jakiś schemat, by potem móc do tego sięgnąć. To bardzo się przydaje w każdej rozmowie biznesowej, czy naukowej. Opowiem anegdotę. Kiedy przyjechałam do Polski i poszłam na egzamin w British Council z listeningu, czyli ze słuchania, dostałam zero punktów, chociaż już bardzo dobrze mówiłam po angielsku. Ja po prostu nie umiałam się skupić. Słuchałam ogólnie, nie umiałam wyłapać szczegółów, zidentyfikować krytycznych punktów w rozmowie, a to jest bardzo ważne i my tego uczymy. Zajęcia tłumaczeniowe, to jest głównie praca z tekstem. Mamy też kurs z tłumaczenia ustnego. Uczymy studentów, że do każdego zadania mogą przygotować się wcześniej i opanować konkretną terminologię. 

Ważnym elementem kształcenia w Akademii Finansów i Biznesu Vistula są praktyki. Jak to wygląda na anglistyce? 

–  Najpierw są warsztaty na uczelni, a potem studenci mają 120 godzin pracy jako stażyści w różnych firmach. Ja pracuję w firmie zajmującej się dystrybucją naukowych zagranicznych publikacji i szukam teraz osoby, która zajmie się bazami danych. To pozwoli też poznać stronę sprzedażową – jak uzyskuje się dostęp do bazy danych i co jest potrzebne – krok, po kroku. Zresztą prowadziłam zajęcia z zarządzania zasobami treści. Studenci uczyli się tego, jak odnaleźć się w morzu informacji, jak odróżniać źródła wartościowe od drugorzędnych, a również jak wygląda rynek wydawniczy, jakie są trendy. To ogromny, ciekawy segment, w którym można doskonale rozwijać się zawodowo. Stażystów przyjmują też inne firmy wydawnicze, w tym międzynarodowe. 

A co z miękkimi kompetencjami? Dziś to niezwykle ważne. 

– Na ten obszar kładziemy szczególny nacisk. Studenci poznają strategie retoryczne, uczą się prowadzenia dyskusji i argumentacji. To jest potrzebne w każdej pracy – nieważne czy będą pracować w biznesie czy udzielać się w polityce. Uczymy ich też pisać, formułować myśli i myśleć krytycznie, analizować tekst z różnych stron. Studia filologiczne świetnie do tego przygotowują. Ale bodajże najważniejsze jest to, czego możemy się nauczyć poprzez literaturę: jak zrozumieć drugą osobę. Czytając, wchodzimy w skórę postaci literackich i mamy szansę przeżyć coś, co nigdy nie przytrafi się nam samym, zobaczyć świat poprzez inne oczy. To nauka empatii.